update

Jeetje, wat vliegt de tijd zeg.. ben alweer bijna 2 maanden in dienst hier.. tijd gaat echt ongeloofelijk snel..
Op het werk gaat alles prima. De rust die er in het begin op de verloskamer was, is nu totaal verdwenen. De meeste dagen is het rennen en vliegen. Soms hebben we wel 7 bevallingen in één dienst! Elke dag is het ook maar weer afwachten met hoeveel man personeel we staan. De ene dag staan we met 7 mensen en de dag erna maar met 3.
Ik leer gelukkig nog elke dag veel erbij, ben inmiddels ook weer met hechten begonnen en ben het gelukkig nog niet verleerd.. dat valt weer mee!
Pasen was wel weer erg rustig, omdat de gynaecolgen geen poli draaien, geplande sectio’s of inleidingen doen. We werkten met Pasen ook maar per dienst met 2 mensen, dus het was echt heerlijk werken, kon echt lekker mijn eigen ding doen.

Inmiddels is ons groepje uiteen gevallen...snik snik... mariska is na een vertraging van 24 (!) uur op 9 maart vertrokken... was wel even wennen zonder onze vrolijke krullie... een week later is helaas ook Susan vertrokken, om door te reizen naar Costa Rica. En toen bleven er nog maar 2 over . Gelukkig hebben Tes en ik ons de laatste tijd nog prima vermaakt... Na het vertrek van Maris zaten Tes en ik veel bij Susan. Zo ook woensdag 12 maart, toen we voor het eerst kennis hebben kunnen maken met de enorme regenbuien van Suriname! Het begon met regenen en het bleef regenen en binnen een uur stonden alle straten blank! En ook niet zo’n klein beetje, maar gewoon tot halverwege je knieeën. Op sommige plaatsen was het zo erg dat het water tot de autoportieren stond! Was op zich wel heel leuk om eens mee te maken, maar wetende dat het straks in de grote regentijd alleen maar zo is... hmm.. weet niet of ik daar zo blij mee ben!

Laatst hebben we nog een verjaardag van Skip gehad. Na de Capoeira zijn we met een stel wat gaan drinken bij LaCaff en het was wel erg gezellig, dus waren uiteindelijk pas rond half 2 thuis en de volgende ochtend moesten we weer gewoon om 7 uur op het werk zijn.. en tuurlijk had ik toen een enorm drukke dag, waarbij ik nog 2 uur langer ben gebleven voor een partus.
Die avond had ik een etentje met mijn afdeling. We hadden rond kwart voor 7 afgesproken bij het restaurant en toen Karen en ik daar aankwamen, bleek dat alle bakra’s er natuurlijk waren en dat de Surinaamse mensen pas tegen half 8/8 uur aan kwamen zetten! Haha, we moeten nog veel leren! Etentje was op zich heel gezellig, maar het is heel anders dan het Nederlandse tafelen. Hier schep je je bord zo vol mogelijk en eet je der een klein beetje van en vervolgens vraag je om een soort van ‘doggie-bag’ en schuif je de rest van wat op je bord ligt in dat bakje. Zelfs sausjes gingen in plastic zakjes in het bakje. Net iets anders dus dan de gewoonte in Nederland. Maar het was al met al erg gezellig, je leert je collega’s toch op een hele andere manier kennen. S’avond zijn alle bakra’s (Karen, Katrijn, Sacha, Sarah, Carolien en ik) naar LaCaff gegaan om eens lekker te dansen. Was echt een heel geslaagd avondje! Tes en Susan kwamen ook nog en later kwamen ook nog een stel jongens van de Capoeira. Rond 03:00 sloot de tent en toen zijn susan, tess en ik met de jongens nog naar de waterkant gegaan en nog een beetje zitten kletsen.
Vorige week zaterdagavond hebben we een bbq bij Irvin gehad, omdat het Susan der laatste avond was. Wij als Nederlanders waren der rond een uurtje of 7, hebben Irvin geholpen met vlees braden enzo en pas tegen half 10 kwamen de anderen. Wel grappig om te zien hoe anders de gewoonten zijn hier! Maar het was echt een topavond! Irvin woont helemaal in Noord-paramaribo, tegen de bosgrens aan. Hij woont aan een hele brede sloot (hier noemen ze het een ‘goot’). Aan de overkant van de weg staat een soort van overkapping, waar banken stonden en een hangmat hing. Daar hebben we gebbqed en lekker gehangen. Iedereen had wat te drinken meegenomen. S’nachts hebben we nog kaaimannen gezien door met de zaklamp over het water te schijnen en dan zie je hun ogen het licht weerkaatsen Echt tof! S’nachts werd Susan opgehaald door de taxi en naar het vliegveld gebracht.. Was niet zo’n leuk afscheid, want nu bleven Tes en ik echt alleen over...

Tes en ik hebben afgelopen zaterdag Holi Phaqwa gevierd. Dit is een Hindoestaans feest wat te maken heeft met het goede dat het slechte overtreft, of zoiets :) er wordt de hele dag met poeder gegooid, gedanst en gegeten. Wij waren even een kijkje in de palmentuin gaan nemen en binnen de kortste keren zagen we er net als de andere feestvierders uit... gekleurd dus.... was op zich wel leuk om eens een keer mee te maken. Iedereen was echt super aardig en het was echt een feest voor jong en oud. Op een gegeven moment viel er een meisje van een jaar of 8 flauw en kwam niet meer bij. Ze had gelukkig wel een goede ademhaling en pols, maar ze reageerde totaal niet op pijnprikkels. Het meisje stond ook onder behandeling van een neuroloog in het AZP, er was vorige week een scan gemaakt, maar de uitslag was nog niet bekend. Iemand had al een ambulance gebeld, maar blijkbaar komt hier eerst de politie om de situatie te beoordelen en indien zij het nodig vinden, een ambulance te bellen... Al met al hebben we dus bijna 3 kwartier op de ambulance gewacht en al die tijd was het meisje buiten bewustzijn. Echt heel frusterend, je kan al niks doen en dan moet je ook nog eens zo lang op een ambulance wachten! Nu maar hopen dat uiteindelijk alles goed is gekomen en dat ze inmiddels de uitslag van de scan hebben.

Verder zijn de laatste tijd op zoek naar een andere verblijfplaats. We zijn hier wel een beetje uitgekeken op de zusterflat. Het is natuurlijk heerlijk dichtbij het ziekenhuis, maar het zou ook wel eens leuk zijn om mensen bij ons te kunnen uitnodigen en dat gaat hier gewoon niet. Voor bezoek moet je een bezoekpas aanvragen e.d., lijkt hier af en toe wel een gevangenis. We hadden een leuk guesthouse op het oog, maar daar hadden ze maar 1 kamer van onze prijsklasse. We verdienen natuurlijk een surinaams salaris en we kunnen natuurlijk niet de Europese prijzen betalen die overal gevraagd worden. Voor een kamer betaal je minstens 150 euro of meer! In verhouding met wat de mensen verdienen is dit land echt ongelooflijk duur! Je kan het je bijna niet voorstellen... we hebben deze maand nog niet eens een uitstapje gemaakt of gewinkeld, en nu al komen we totaal niet rond... vraag me echt af hoe de mensen hier rondkomen. Ik verdien hier 5.33 SRD per uur, deel het door 4 en je heb het bedrag in euro’s! Ik verdien dus iets meer dan één euro per uur en dan durven ze zulke prijzen te vragen voor een kamer!
We hebben ook voor een auto gekeken en we hadden er één van ’86 op het oog, je zou denken dat die niet al te duur zou zijn! Maar er wordt nog 1000 USD voor gevraagd! Dat ligt dus echt niet binnen ons budget en dat ga ik dus echt niet uitgeven aan zo’n oud barrel! Misschien dat een brommertje wat meer binnen ons budget ligt.. we moeten nu voor bijna alles een taxi nemen en die kosten lopen nogal erg hoop, aangezien je voor een taxirit meestal rond de 10 tot 12 SRD betaald (2u werken voor een taxirit dus).

Goed, genoeg geklaagd nu.... ik vermaak me hier verder nog steeds prima :) vooral het weer is echt heerlijk! Er waait altijd wel een lekker briesje en s’avonds koelt het buiten aardig af. Het regent de laatste tijd bijna niet meer en de zon schijnt bijna de hele dag.

Lieve mensen, ik houd het weer voor gezien. Ik ga vanavond de nachtdienst in en kom er pas zaterdag weer uit. Zondag hadden we plannen om met de groep een dagje weg te gaan naar Braamspunt, de verhalen volgen uiteraard!
Hele dikke kus vanuit Paramaribo